Χτίζω συνάψεις μπαμπά!

Πλεόν αρκουδίζει
Σαν το φιδάκι από δω κι από κει
Ευχαριστιέται να τη χορεύω, και ζητά ενεργητικά την αγκαλιά, και με αγωνία...
Καμιά φορά σαν να έχει κανονικά συμπτώματα στέρησης
Σίγουρα κάποιο ντοπαμινεργικό υπόβαθρο θα έχει η βίωση της ευχαρίστησης που παίρνουν τα μωρά από την αγκαλιά σε αυτη την ηλικία
Κάτι από το attachment θα πρέπει να σχετίζεται με ντοπαμίνη, δε μπορεί

Η πάλη με λοιμώξεις από τον παιδικό...
Στεναχωριέσει να τη βλέπεις να υποφέρει από ατελείωτη χρυσοπράσινη μύξα και τσίμπλα
Συνεχίζει να έχει περίφημα κέφια, αν και αρρωστούλα
Κι έμαθε να στελνει και φιλακια, τρομάρα μας
Να τρωγε και λίγο παραπάνω...

Παρατήρηση 1

Το Ευανθούλι διδάσκει:
Όταν έλθει η ώρα που νυστάζει, το πρώτο που παρατηρώ είναι ο,τι μειώνεται η προσοχή της. Δεν συγκεντρώνει το βλέμμα της στα αντικείμενα γύρω της παρά για πάρα πολύ λίγο. Και δεν αντλεί κανένα ενδιαφέρον, δείχνει να βαριέται και εκνευρίζεται. Και παρ'όλη την κούραση δεν μπορεί να κοιμηθεί μόνη της, δηλαδή να κατεβάσει το διακόπτη. Όσο πιο πολύ μένει κουρασμένη τόσο πιο πολύ εκνευρίζεται.
Δηλαδή η εξής αλληλουχία;
Κούραση=>ελάττωση προσοχής και συγκέντρωσης=>ελάττωση ενδιαφέροντος και αντλούμενης ευχαρίστησης=>εκνευρισμός=> αδυναμία να κοιμηθεί. Κι αυτό αυτοτροφοδοτείται σαν φαύλος κύκλος.
Φυσικά, αυτό που διασπά αυτόν τον φαύλο κύκλο (που σημειωτέον εμφανίζουν και αρκετοί ενήλικες με προβλήματα ύπνου) είναι να πάρεις το Ευανθούλι αγκαλιά και να το νανουρίσεις.
Τότε αισθάνεται ασφάλεια από την παρουσία οικείων άλλων, την οποία βιώνει σωματικά και ψυχολογικά. Τότε δεν αναζητά αντικείμενα εκτός της, ή κοιτάζει απλανώς, χωρίς να εκνευρίζεται και σιγά σιγά την παίρνει ο ύπνος.

Αυτή η παρατήρηση δεν έχει τίποτα το καινούριο. Απλά τη μαγεία του να διαπιστώνεις πώς διαπλέκονται λειτουργίες που αργότερα τις ξεχωρίζουμε σε "προσοχής", "ευχαρίστησης", "κοινωνικοποίησης" και τις παθολογικές τους εκφάνσεις-ADHD, κατάθλιψη, διαταραχές ύπνου, attachment κοκ.

Τα μωρά είναι σαν τη φύση, σε ξαναφέρνουν σε σχέση με τον φυσικό κόσμο, χωρίς να παρεμβάλλονται τα γυαλιά και τα ξέφτια του ενήλικου νοός.

Άλμπουμ λήθης

Κάτι για να ξεχωρίζει τους χτύπους του ρολογιού της ζωής μας-
δεν είναι όλοι ίδιοι
Κάποιοι είναι τόσο αδιάφοροι-ούτε που τους προσέχεις, ούτε αναζητάς τα χνάρια τους μετέπειτα
Και κάποιοι άλλοι είναι βαρείς και διεσταλμένοι, βηματοδοτούν το ατελείωτο σκοτάδι στις άγρυπνες σκέψεις του μεσονυκτίου.

Πως να χωρέσεις τόσους χτύπους σε ένα παρελθόν...
Η χειρότερη λήθη είναι όταν γνωρίζεις τι είναι αυτό που (ξ)έχασες, και ξέρεις ο,τι δεν επιστρέφει. Και είναι αυτή η λήθη πένθος.

Η Αγία Ευανθία:
Η μνήμη της Αγίας Ευανθίας εορτάζεται μαζί με του συζύγου της Δημητρίου και του γιου τους Δημητριανού, όπου θανατώθηκαν κατά τη διάρκεια σεισμού. Στο Συναξάρι όμως του εκατόνταρχου Κορνηλίου βρίσκουμε για τους μάρτυρες αυτούς τα έξης: Ο Δημήτριος και σύζυγος της Ευανθίας ήταν φιλόσοφος και άρχοντας της πόλης Σκεψέων ή Σκήψης της Μ. Ασίας, και διώκτης των Χριστιανών. Η γυναίκα του Ευανθία και ο γιος του Δημητριανός ήταν στον ναό και προσεύχονταν, μαζί με τον Κορνήλιο.

Τη στιγμή όμως εκείνη που προσεύχονταν έγινε σεισμός και η Ευανθία με τον Δημητριανό καταπλακώθηκαν στα ερείπια του ναού, φωνάζοντας το όνομα του Κορνηλίου. Το γεγονός αυτό το έμαθε ο Δημήτριος, βρήκε τον Κορνήλιο και τον παρακάλεσε να σώσει την οικογένειά του. Και έτσι και έγινε! Ο Κορνήλιος έβγαλε ζωντανούς από τα ερείπια τη σύζυγο και το γιο του Δημητρίου, όπου αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη μεταστροφή του στον Χριστό, καθώς και όλων των κατοίκων της πόλης εκείνης.