Το Ευανθούλι διδάσκει:
Όταν έλθει η ώρα που νυστάζει, το πρώτο που παρατηρώ είναι ο,τι μειώνεται η προσοχή της. Δεν συγκεντρώνει το βλέμμα της στα αντικείμενα γύρω της παρά για πάρα πολύ λίγο. Και δεν αντλεί κανένα ενδιαφέρον, δείχνει να βαριέται και εκνευρίζεται. Και παρ'όλη την κούραση δεν μπορεί να κοιμηθεί μόνη της, δηλαδή να κατεβάσει το διακόπτη. Όσο πιο πολύ μένει κουρασμένη τόσο πιο πολύ εκνευρίζεται.
Δηλαδή η εξής αλληλουχία;
Κούραση=>ελάττωση προσοχής και συγκέντρωσης=>ελάττωση ενδιαφέροντος και αντλούμενης ευχαρίστησης=>εκνευρισμός=> αδυναμία να κοιμηθεί. Κι αυτό αυτοτροφοδοτείται σαν φαύλος κύκλος.
Φυσικά, αυτό που διασπά αυτόν τον φαύλο κύκλο (που σημειωτέον εμφανίζουν και αρκετοί ενήλικες με προβλήματα ύπνου) είναι να πάρεις το Ευανθούλι αγκαλιά και να το νανουρίσεις.
Τότε αισθάνεται ασφάλεια από την παρουσία οικείων άλλων, την οποία βιώνει σωματικά και ψυχολογικά. Τότε δεν αναζητά αντικείμενα εκτός της, ή κοιτάζει απλανώς, χωρίς να εκνευρίζεται και σιγά σιγά την παίρνει ο ύπνος.
Αυτή η παρατήρηση δεν έχει τίποτα το καινούριο. Απλά τη μαγεία του να διαπιστώνεις πώς διαπλέκονται λειτουργίες που αργότερα τις ξεχωρίζουμε σε "προσοχής", "ευχαρίστησης", "κοινωνικοποίησης" και τις παθολογικές τους εκφάνσεις-ADHD, κατάθλιψη, διαταραχές ύπνου, attachment κοκ.
Τα μωρά είναι σαν τη φύση, σε ξαναφέρνουν σε σχέση με τον φυσικό κόσμο, χωρίς να παρεμβάλλονται τα γυαλιά και τα ξέφτια του ενήλικου νοός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου